In deze post vertel ik je onder meer over een instrument dat in mijn 'emergency kit' zit. Ik gebruik het regelmatig wanneer ik door een moeilijke periode ga. Het is een playlist op spotify waar wat uitleg bij hoort. Ik ontdekte de lijst via een podcast van Aubrey Marcus en hij heeft me al meermaals terug op een gegronde plek gebracht. Hij heeft me ook iets geleerd over dansen. En dat is één van de meest waardevolle lessen van de afgelopen jaren geweest.
MAG IK ALS MAN MIJN HEUPEN ZO BEWEGEN?
Deze zin in de betreffende podcast gaf me een klap rond de oren. Het zette me meteen aan het lachen en ik het veranderde mijn hele belevingswereld voor me.
De zin kwam me zo herkenbaar voor. Stiekem wilde ik altijd al graag dansen, vrij zijn. Ik sjeesde al wel eens door het huis als ik alleen was, maar echt voluit mijn lichaam laten praten door dans... dat zat er niet echt in.
Ik hoor Marcus Aubrey zeggen: 'Zelfs met het licht uit, de rolluiken naar beneden en een hoodie over mijn hoofd, merkte ik dat ik een oordeel heb over hoe ik danste. Hoe ik wilde dansen. Ik kon er kop noch staart aan krijgen'.
Het komt binnen, ik herken me er helemaal in. Ik lach me een breuk. Zelfs als niemand je ziet, zelfs als ik mezelf niet zie, is er een oordeel dat mijn vrijheid beperkt.
Holy shit, werk aan de winkel...
the science of dancing
In een aantal posts (hier en hier onder andere) op mijn site kan je lezen hoe spanning zich vastzet in ons zacht weefsel. Kort door de bocht genomen zorgt het onderdrukken van emoties voor spanning in ons lichaam. Die spanning wordt een harnas, een patroon van vasthouden in de spieren. Die spanning, dat harnas, dat kunnen we vooral terugvinden in de spieren aan de oppervlakte van
Dansen komt van binnenuit. Die echte mooie vloeibaarheid van beweging krijg je niet door de buitenste laag van je spieren te activeren. Echt beweeglijk dansen doe je met de diepere spieren die je lichaam met elkaar verbinden.
Heb je al eens gekeken naar hoe een danser wandelt? Hoe zijn hele lichaam een vloeiende beweging maakt elke keer als hij/zij een stap maakt? Hoe het lijkt alsof zijn hele lichaam met elkaar verbonden is. Het is een heel verschil met hoe je op een maandagochtend je collega's ziet binnenkomen op kantoor waarschijnlijk...
Doe de test maar eens voor jezelf. Ga gewoon op een terras zitten en kijk naar de stroom van mensen die passeert. Je kan zo zien waar ze spanning houden in hun lichaam. Je kan ook grote verschillen zien tussen de beperking in beweeglijkheid: korte ingehouden passen, de heupen helemaal vastgezet, het bovenlichaam onbeweeglijk, het hoofd dat lijkt vastgelijmd te staan op het torso, ... het kan er soms erg oncomfortabel uitzien.
De spanning die we opwekken in ons lichaam zetten we het lichaam vooral vast met de buitenste laag van spieren van ons lichaam. De spieren die een echt harnas gaan vormen om ons te beschermen. Dit vastzetten zorgt ervoor dat de 'vloeibaarheid' uit onze beweging verdwijnt. We worden 'hoekiger' en minder verbonden in onze bewegingen.
Dansen is een conversatie tussen je lichaam en geest
Dansen vertelt je dus veel over de staat van je geest. Ik moet er wel even bij vermelden dat ik het heb over nuchter dansen, zonder drank, zonder drugs. Beweging in een heldere staat van bewustzijn.
Ik hoor regelmatig mensen zeggen 'ik kan niet dansen'. Wel, ik hoor het graag. Omdat ik de zin erg goed ken. Ik heb het mezelf jaren voorgehouden. Ik hoor het graag van de mensen waar ik mee werk. Omdat het zo een tastbaar onderwerp is om mee te werken. Welke redenen heb jij voor jezelf verzonnen waarom je niet kan dansen? Heb je daar al échte antwoorden op geformuleerd?
Voor alle duidelijkheid, ik kan zelf geen ballroom dansen, salsa of laat staan de 'Inza-melk' of hoe heet die stampede op huwelijksfeesten en chiro fuiven van weleer? Ik heb het over vrij bewegen op muziek. Vrijheid voelen om je lichaam aan het woord te laten.
En het is die vrijheid waar het over gaat. Welke oordelen heb jij over vrijheid tonen met je lichaam?